Երախտապարտ ես նրանց՝ այդ անծանոթ մաքրագործողներին

Ես պատրաստ եմ օրերով կանգնել օդանավակայանի սպասասրահում և դիտել, թե ինչպես են երկար բաժանումից հետո իրար հանդիպում մարդիկ: Դա զարմանալի մի բան է: Զարմանալի նրանով, որ ոչ թե տեսարանն է ցնցում, այլ օտար մարդկանց հույզերը հանկարծ միանգամից դառնում են քոնը և դու չես հասկանում, թե ինչու՞, ինչպե՞ս դա կատարվեց: Դու չես էլ ուզում դա հասկանալ, որովհետև ամենևին պետք չէ, որ ամեն բան հասկանալի ու գիտակցելի լինի: Ալիքը, որ գալիս ու զարկվում է նաև քո սրտին, այնքան ջերմ, այնքան նուրբ ու հարազատ է, որ ինքնակամ ու հոժարությամբ ողողվում ես նրա ջրերով, ու քեզ թվում է, որ սրբվեցիր-անաղարտացար ինչ-որ բանից, և երախտապարտ ես նրանց՝ այդ անծանոթ մաքրագործողներին, որ, իրենք էլ չիմանալով, քեզ բաժին հանեցին մի քիչ սեր, մի քիչ կարոտ, մի քիչ ժպիտ ու անկեղծություն:

Որովհետև սպասումը պիտի հատուցվի հանդիպումով: Եվ ի՞նչ կարևոր է, թե ում սպասումն է դա: Ամեն մեկն իր հանդիպման հույսն է թրծում մյուսների կայացած մերձեցման կրակի վրա:

Հովիկ Չարխչյան

Մեկնաբանություններ